Święci Karmelu

   Zakon Karmelitów Bosych czerpie wzór postępowania z życia i nauk świętych, a szczególną czcią otacza:

  Eliasz - imię to oznacza Jahwe jest Bogiem - był prorokiem izraelskim, żyjącym w IX w. p.n.e., pochodzący z Tiszbe w Gilead. Występował przeciwko królowi Achabowi i jego żonie Jezabel, szerzących w Izraelu kult wschodnich bogów Baala i Asztarte. Rozstrzygnięciem sporu o prawdziwość Boga - Jahwe były publiczne ofiary całopalne na Górze Karmel. Bóg pozwolił Eliaszowi dokonać cudu, który przekonał Izraelitów o fałszywości Baala. Kapłani tego bożka ponieśli śmierć. Od tego czasu krainę opuściła susza i głód. W 6 lat po tym Eliasz ostrzegł Achaba i Jezabel, że oboje zginą tragicznie. Podobnie, 4 lata później, zapowiedział śmierć Achazjasza - syna Achaba i Jezabel, który przejął tron po ojcu . Między tymi wydarzeniami historia proroka nie jest dokładnie znana (możliwe, że udał się w odosobnienie na jakiś czas ). Tradycja Zakonu Karmelitów głosi, że zakon został w owym czasie założony przez Eliasza na Górze Karmel. Na koniec Eliasz udał się do Gilgalu, do swoich uczniów - tam przekazał wiedzę Elizeuszowi, swojemu następcy. Eliasz będąc rozpalony gorliwością w służbie Boga, piętnował upadek obyczajów, utratę wiary, głosił nadejście czasów Mesjasza.

  Św. Szymon Stock - urodził się w roku 1165 w Harford w Anglii. Jeszcze przed narodzinami matka poświęciła go Najświętszej Maryi Pannie. W wieku siedmiu lat został dopuszczony do Komunii Świętej i ofiarował swoje dziewictwo Najświętszej Maryi Pannie. W wieku 12 lat opuścił dom rodzinny i znalazł schronienie w lesie, gdzie żył odtąd w całkowitym odosobnieniu przez 20 lat, poświęcając się modlitwie i pokucie.

  Matka Boża wyjawiła mu swoje pragnienie, aby przyłączył się do mnichów, którzy mieli przybyć do Anglii z góry Karmel w Palestynie, "przede wszystkim dlatego, że mnisi ci w szczególny sposób oddali się Matce Boga". Opuścił więc swoją samotnię i odbył studia teologiczne, po czym przyjął święcenia kapłańskie. Gdy w roku 1213 przybyli ojcowie karmelici przywdział habit zakonny. W 1226 r. został Generalnym Wikariuszem wszystkich prowincji europejskich. Podczas Kapituły, w roku 1245, został wybrany Przeorem Generalnym Karmelitów.

  Prześladowania Zakonu Karmelitów prowadzone zwłaszcza przez tzw zelotów złagodziła chwilowo bulla papieska, ale nie ugasiła go całkowicie. Po pewnym okresie względnego spokoju prześladowania rozpoczęły się z jeszcze większą mocą. Pozbawiony wsparcia, święty Szymon zwrócił się do Najświętszej Maryi, prosząc Ją o pomoc jego zakonowi i błagając o zesłanie jakiegoś znaku świadczącego o przymierzu łączącym zakon z Maryją. Rankiem 16 lipca 1251 r. nagle ukazała mu się Matka Boża i trzymając w ręce habit Zakonu, powiedziała mi:

  "Weź, Najukochańszy Synu, ten szkaplerz twego Zakonu, jako wyróżniający znak i symbol przywilejów, który otrzymałam dla ciebie i dla wszystkich synów Karmelu. Jest to znak zbawienia, ratunek pośród niebezpieczeństw, przymierze pokoju i wszechwieczna ochrona. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego". Ten dar został natychmiast rozpowszechniony i poświadczony licznymi cudami, które za jego sprawą dokonały się w wielu miejscach. Doprowadził do zamilknięcia przeciwników Braci Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Szymon Stock dożył późnej starości. Oddał swoją duszę Bogu w opini świętości 16 maja 1265 r.

 

 

 

  Św. Teresa od Jezusa - Teresa Ahumade urodziła się 28 marca 1515 r w Avilla w Hiszpani. Habit zakonny otrzymała u karmelitanek w 1534 r. Mając trudności z rozpoznaniem woli Bożej, objawiającej się w natchnieniach i oświeceniach wewnętrznych przeżywała długie lata ciężkich udręk duchowych. Dopiero spowiednik, o.Alvarez pomógł jej rozstrzygnąć wątpliwości. Podjęła teraz wolę Bożą, że powołana jest do zreformowania rozluźnionej reguły zakonnej. Mimo rozlicznych przeszkód i trudności zbudowała w ostatnich dwudziestu latach życia, nie dysponując żadnymi funduszami, trzydzieści dwa klasztory, w tym piętnaście męskich. Przy pomocy św. Jana od Krzyża rozciągnęła reformę również na klasztory męskie.

  Jest autorką cenionych dzieł. Mając czterdzieści siedem lat napisała "Księgę życia", potem "Drogę doskonałosci" ; "Podniety miłości Bożej"; "Twierdzę wewnętrzną", a także wiele listów i poezji.

  Św. Teresa od Jezusa należy do największych postaci niewieścich w Kościele, była duszą ubogaconą wielkomi darami głębokiego rozumu, gorącego serca, niezwalczonej energii.

  Papierz Paweł VI 27 wrzesnia 1970 roku dołaczył ją do grona doktorów Kościoła.

 

 

 

  Św. Jan od Krzyża - Jan (Juan de Yepes Alvarez) urodził się w Fontiveros w Hiszpanii w 1542 r. Był trzecim synem szlachcica Gonzala de Yepes i tkaczki Cataliny Alvarez. Po śmierci ojca pracował jako tkacz, stolarz, krawiec. Kształcił się w kolegium jezuitów . W wieku lat 21 wstąpił do Zakonu Karmelitów . Studiował na Uniwersytecie w Salamance, święcenia otrzymał w 1567.

  W 1567 r. spotkał Teresę od Jezusa . Pod jej wpływem włączył się w rozpoczętą przez nią w 1562 r. reformę Zakonu tj. powrotu do Reguły Pierwotnej. Został mistrzem nowicjatu w Duruelo - pierwszym klasztorze Karmelitów Bosych; później rektorem pierwszego kolegium reformy w Alcala de Henares (1571); spowiednikiem karmelitanek w klasztorze Wcielenia w Avila.

  Pracował nad przeprowadzeniem reformy terezjańskiej w męskich klasztorach, narażony na liczne przesladowania, a nawet uwięzienie w Toledo. Brutalnie gnębiony przez niechętnych reformie zmarł w klasztorze w Ubeda w 1591 r.

  Był pełnym żaru religijnego głębokim teologiem, znawcą dusz ; poetą. Jest autorem pism mistycznych : "Drogi na Górę Karmel", "Nocy ciemnej", "Pieśni duchowej", "Żywego płomienia miłości" i in. Papież Klemens X beatyfikował go w 1675 r. Kanonizował go Benedykt XIII w 1726 r., a Pius XI w 1926 r. ogłosił Doktorem Kościoła.

  Jest jednym z największych mistyków chrześcijańskich, zwany jest Doktorem Mistycznym oraz Doktorem Wiary i Nocy Ciemnej. Jest patronem poetów hiszpańskich.

 

 

 

  Św. Teresa od Dzieciątka Jezus - urodzona w Alencon we Francji w roku 1873; Maria Franciszka Teresa Martin wstąpiła do zakonu karmelitanek bosych w Lisieux w roku 1889. Miała wtedy 15 lat. 30 wrzesnia 1897 roku oddała duszę Bogu. Historia tych dziewięciu lat jest opisana w jej autobiografii - "Dzieje duszy".

  W czasie pobytu w zakonie praktykowała wśród ustawicznych cierpień swoją "małą drogę dzieciectwa duchowego", którą pojmowała jako doskonałe wypełnianie wszystkich, nawet najmniejszych obowiązków w prostocie z miłości ku Bogu. Było to życie bardzo ukryte. W zakonie nikt nie znał i nie dostrzegał olbrzymich przemian duchowych, jakie dokonały się w jej duszy, dopiero pod koniec życia, kiedy była śmiertelnie chora, najbliższe otoczenia poznało wartość jej duszy. Żyła w tym stanie miłości, w którym wszystkie uroki ziemskiego życia bledną wobec pragnienia spotkania z Jezusem.

  Zmierzając ku śmierci zawierzyła się Jezusowi, przeżywając z Nim swoją drogę cierpienia. Umarła 30 września 1897 r.

  Papież Pius XI kanonizował ją w roku 1925 i ogłosił Patronką Misji Katolickich. W 1997 r. ogłoszono ją Doktorem Kościoła.

 

 

 

  Św. Rafał Kalinowski - Józef Kalinowski urodził się 1 wrzesnia 1835 roku w Wilnie. Po okresie naukiw Wilnie wstąpił do wojska rosyjskiego i rozpoczął studia na Akademii Inżynierskiej w Petersburgu. Od wyjazdu z Wilna zaprzestał praktyk religijnych, do kościoła chodząc rzadko i przeżywając rozterki na tle religijnym. Na wiadomość o wybuchu powstania styczniowego podał się do dymisji. Jednocześnie przeżywał nawrócenie religijne; nie tylko wrócił do praktych religijnych; ale i przejawiał w nich szczególną gorliwość.

  Aresztowany w 1864 roku za udział w powstaniu styczniowym, został skazany na karę śmierci; którą potem zamieniono na 10 lat zesłania na Syberię.

  Powróciwszy w 1874 roku do Warszawy został wychowawcą księcia Augusta Czartoryskiego. W roku 1876 wstąpił do zakonu karmelitów bosych, przyjmując imię zakonne Rafał. Święcenia kapłańskie uzyskał w 1882 roku. W zakonie pełnił szereg odpowiedzialnych funcji. Dzięki jego pracy dokonało się odrodzenie życia Zakonu Karmelitów Bosych na ziemiach polskich. Zmarł w opini świętości w Wadowicach 15 listopada 1907 roku.

  Jan Paweł II w Krakowie w 1993 roku ogłosił o. Rafała błogosławionym, a w 1991 roku kanonizował go.

 

 

 

  Bł. Józef Mazurek - urodził się 1 marca 1891 roku w Baranówce pod Lubartowem. W roku 1908 wstąpił do zakonu karmelitów bosych w Czernej i przyjął imię Alfons Maria od Ducha Świętego. 16 lipca 1916 roku otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1920-1930 pracował w Niższym Seminarium Karmelitów Bosych w Wadowicach . W roku 1930 przeniósł się do Czernej gdzie pełnił posługę przeora i ekonoma klasztoru. Zginął rozstrzelany przez hitlerowców 28 sierpnia 1944 roku w Nawojowej Górze koło Krzeszowic, z modlitwą na ustach i z różańcem w dłoniach.

  Beatyfikował go, wraz z gronem stu siedmiu Męczenników Polskich, papież Jan Paweł II 13 czerwca 1999 roku.