Modlitwa wewnętrzna w Karmelu
Modlitwa i kontemplacja są znakiem wyróżniającym Karmel spośród innych zakonów. Kto mówi „Karmel” mówi „modlitwa”.
W Karmelu modlitwa nie jest jednym z ćwiczeń duchowych, lecz naszym życiem. Wszystko inne jest jej podporządkowane. Jeśli jesteśmy wierni modlitwie jesteśmy wierni także wszystkim innym obowiązkom. W „Drodze doskonałości” nasza święta Matka Teresa od Jezusa pisze:
"Pierwszy punkt naszej Reguły przepisuje nam ustawiczną modlitwę. Tego przestrzegajmy z wszelką troskliwością , bo to rzecz najważniejsza"
Charakterystycznym sposobem modlitwy karmelitańskiej jest modlitwa wewnętrzną, nazywana także modlitwą myślną. W jaki sposób się modlimy?
PRZYGOTOWANIE DALSZE
– to nasze życie. Sposób życia wspierający życie modlitwy. Refleksyjny, ograniczający na ile to możliwe w świecie dopływ niepożądanych bodźców (np. media). Karmimy się duchowymi lekturami, staramy się mieć stałego spowiednika lub kierownika duchowego (optymalnie Karmelitę Bosego). Uczestniczymy w rekolekcjach, warsztatach, które uczą nas takiego sposobu modlitwy jaki pozostawiła nam św. Teresa od Jezusa.
PRZYGOTOWANIE
Najpierw zrób znak Krzyża św. , poproś o pomoc Ducha Świętego.
- Staw się w obecności Bożej – „ kto jest Ten, z którym mam mówić”, „ okiem wiary patrzymy na Pana ukrytego we wnętrzu naszej duszy” św. Teresa od Jezusa ( Droga Doskonałości XXVI,)
- uniż się przed Bogiem – „ Kto jestem, co ośmielam się mówić do Pana” ( j. w.)
- wzbudź akt ufności w dobroć Boga, który chce przebaczać – udzielać się, bo jest Bogiem miłosierdzia
CZYTANIE - ma na celu dostarczenie nam tematu do rozważania, by przygotować duszę do dobrego przeżycia modlitwy oraz poufnego i przyjacielskiego obcowania z Panem. Czytaj wybrany fragment Pisma Świętego z uwagą należną Słowu Bożemu.
ROZMYŚLANIE - przedstaw sobie przeczytaną treść „ Starałam się , o ile to było w mojej możności, przedstawić sobie obecnego we mnie Jezusa Chrystusa, Pana Naszego, rozważając jakiś szczegół z Jego życia, jakby się spełniał we wnętrzu mojej duszy” św. Teresa od Jezusa ( Księga Życia, IV,7)
Rozmyślanie nie polega na tym, by dużo myśleć, lecz by dużo kochać.
POUFNA I PRZYJACIELSKA ROZMOWA – najważniejsza część modlitwy wewnętrznej
„Niech dusza postawi siebie w obecności Chrystusa Pana i bez natężenia rozumu cieszy się Nim i z Nim rozmawia, nie siląc się na rozumowania i dowodzenia, ale przedstawiając Mu potrzeby swoje z pokorą uznaje dobroć Jego, iż raczy ją cierpieć w obecności Swojej, kiedy tyle miałby powodów do odrzucenia jej od Siebie. Przedmioty tych duchowych z Panem rozmów niech będą rozmaite, dziś taki, jutro inny, aby dusza nie sprzykrzyła sobie, jedną wciąż spożywając strawę. Są to potrawy wyborne, przynoszą wielkie nasilenie na żywot duszy i niezliczone korzyści” św. Teresa od Jezusa ( Księga Życia , XIII, 11)
Nie należy ciągle rozmyślać, lecz „spokojnie stanąć przy boku Pana, uspokoiwszy rozum, by spoglądał na Tego, który nań spogląda, towarzyszył Mu, prośby swoje przed Nim wynurzał i z głębokim upokorzeniem cieszył się obecnością Jego pomnąc przy tym na niskość swoją, iż nie jest godzien tak z Nim i przy Nim zostawać” św. Teresa od Jezusa ( Księga Życia, XIII,22)
DZIĘKCZYNIENIE
Wypływa samorzutnie z modlitwy. Jeżeli obcowaliśmy z Panem , podziwiając Jego dobroć, to rodzi się w nas pragnienie podziękowania za wszystkie dobra i łaski otrzymane od Niego.
OFIAROWANIE
Modlitwa pomnaża w nas miłość, rodzi pragnienie poprawy życia. Ofiarujemy Bogu siebie, to czym żyjemy i czym chcemy służyć innym.
PROŚBA
Wiemy, że jesteśmy słabi, dlatego by móc kochać Boga, potrzeba nam Jego pomocy. Przedstaw z ufnością swe potrzeby, braki, pragnienia, słabość, nędzę. Poleć Bogu swoich bliźnich.
UWAGA: trzy końcowe akty modlitwy są dowolne ( zarówno kolejność jak i praktyka)
Kończymy modlitwę powtórnym znakiem krzyża.
Warto pamiętać:
– Modlitwa nie polega na wzniosłych myślach o Bogu
– Nie jest ważne by wiele myśleć, ale by wiele kochać
– Najważniejsza praktyka: dusza zbiera wszystkie swoje władze, wchodzi do swego wnętrza, by żyć w towarzystwie Jezusa, który w niej mieszka
– Miejscem modlitwy jest wnętrze serca, gdzie możesz odkryć „jestem zamieszkaną Tajemnicą”